Tytuł: Listy starego diabła
do młodego
Autor: Clive Staples Lewis
Wydawnictwo: Media Rodzina
Miejsce i rok wydania: Poznań 2012
Liczba stron: 255
„Z chwilą gdy się naprawdę nauczą kochać
swych bliźnich jak siebie samych, wolno im będzie kochać siebie jak swych
bliźnich. Albowiem nie możemy nigdy zapominać o tym, co jest najbardziej
odpychającym i niewytłumaczalnym rysem Nieprzyjaciela; On rzeczywiście kocha te stworzone przez siebie bezwłose dwunożne
istoty i to, co odejmuje jedną ręką, zawsze oddaje im drugą[1].”
C.S. Lewis, a
właściwie Clive Staples "Jack" Lewis to brytyjski pisarz, naukowiec.
Najbardziej znany jest z cyklu powieściowego pt. Opowieści z Narnii (1950-1956)[2].
Oprócz tego zasłynął ze swoich opracowań dotyczących literatury średniowiecznej
oraz prac z zakresu apologetyki chrześcijańskiej. Autor Listów był jednym z najbliższych przyjaciół J.R.R. Tolkiena (Hobbit, Władca Pierścieni). Wspólnie z
nim i z grupką przyjaciół z kręgu akademickiego utworzyli społeczność
literacką, noszącą nazwę Inklingowie[3].
Potwierdzeniem zażyłości obydwu autorów może być dedykacja, którą zawarł w
swojej książce Lewis - „Dla J.R.R.
Tolkiena”.
Listy starego diabła do młodego to utwór z gatunku fikcji
chrześcijańskiej, po raz pierwszy opublikowana w 1942 roku. Akcja książki toczy
się podczas II wojny światowej (jednak nie jest to determinujący czynnik i nie
ma bezpośredniego wpływu na fabułę książki). Treść książki stanowią listy
starego diabła (Krętacz) do jego siostrzeńca (Piołun), w których przekazuje on
rady dotyczące sposobów na doprowadzenie człowieka („Pacjent”) do potępienia i
skazanie go na wieczne męki w Piekle.
Książka
podzielona jest na cztery części: 1) Przedmowa, 2) Listy starego diabła do
młodego - jest ich 31, adresatem wszystkich listów jest Piołun, a nadawcą (z
wyjątkiem jednego) - Krętacz, 3) Toast - część ta jest swoistym podsumowaniem
działalności Piekła, mówca porusza kwestię strat i zysków w Otchłani oraz jakie
powinno się powziąć kierunki rozwoju (brzmi absurdalnie, ale tak to właśnie
wygląda), 4) Postscriptum - dodatkowa nota od autora, napisana po 28 latach od
wydania książki; Lewis udziela nam tutaj odpowiedzi na jedno zasadnicze pytanie
- Czy ja wierzę w diabły?
„Dobro jednej osoby ma być dobrem
drugiej. Tę niemożliwość nazywa On miłością,
i to samo monotonne panaceum można wyśledzić we wszystkich Jego poczynaniach, a
nawet we wszystkim, czym jest - lub ma pretensję być[4].”
Przez wszystkie
stronice autor zaskakuje (może nie tyle zaskakuje, co zadziwia) wnikliwością z
jaką potrafi ocenić człowieka XX wieku. Z ogromną skrupulatnością wymienia
wszystkie jego przywary, słabości i nawyki, które oddalają go od Boga (w tej
książce nie spotkamy się z ta nazwą - chrześcijański Bóg nazywany jest tutaj Nieprzyjacielem).
Z książki płynie uniwersalne przesłanie - sami jesteśmy odpowiedzialni za swój
własny los, nieważne czy żyjemy teraz, w czasach tyranii ateńskiej czy
Rewolucji Francuskiej.
Jeszcze
ciekawostka dla zainteresowanych - podczas toastu (str. 235), Krętacz nawiązuje
do historii, kiedy to jeden z greckich dyktatorów wysłał swojego posła do
innego dyktatora, by prosić go o radę w sprawie zasad rządzenia. Jeżeli chcecie
się dowiedzieć trochę więcej na ten temat to odsyłam Was do książki Ryszarda
Kapuścińskiego pt. Podróże z Herodotem.
Zajrzyjcie do pierwszego eseju zatytułowanego „Przekroczyć granicę”.
[1] C.S. Lewis, Listy starego diabła do młodego, Poznań 2012, str. 95.
[2] Opowieści
z Narnii to cykl siedmiu powieści fantasy napisanych przez C.S. Lewisa.
Seria książek opowiada o przygodach dzieci, które trafiają do świata, gdzie
zwierzęta mówią, magia jest powszechna, a nad wszystkim pieczę sprawuje lew o
imieniu Aslan, który jest opiekunem i władcą krainy.
[3] Inklingowie - nieformalna grupa
oksfordzkich intelektualistów spotykających się w pubach w latach 30. i 40. XX
wieku. Sławę grupie zapewnili John Ronald Reuel Tolkien, Clive Staples Lewis i
Charles Williams.
[4] C.S. Lewis, op. cit., Poznań 2012, str. 120.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz